مقایسه دو نوع تمرین تعادلی ثبات مرکزی و تمرین تعادلی سنتی بر روی تعادل افراد سالمند

درسالهای اخیر ناحیه مرکزی بدن و تمرینات مربوط به تقویت و ثبات این ناحیه علاقه مندان بسیاری را درحوزه های مختلف پیدا کرده است. ناحیه کمر- لگن-ران با عضلات اطراف آن به عنوان ناحیه مرکزی بدن خوانده می شود و با توجه به این که موقعیت آناتومیکی مرکز ثقل در این ناحیه واقع شده است و حرکات آدمی از آنجا ناشی می شود، ثبات این ناحیه اهمیت زیادی دارد. هدف این پژوهش بررسی مقایسه یک دوره برنام? تمرینی ثبات مرکزی بر تعادل سالمندان بود. در این مطالعه نیمه تجربی،30 نفر سالمند (میانگین سن60/6±43/68 سال، میانگین قد 07/0±52/1سانتی متر، میانگین وزن 19/12±9/68 کیلوگرم) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به سه گروه تجربی ثبات مرکزی (10 نفر)، گروه تجربی سنتی(10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. تعادل ایستا با تست شارپند رومبرگ یکطرفه و تعادل پویا با تست برخاستن و رفتن اندازه گیری شد. گروه تجربی برنام? تمرینی ثبات مرکزی را به مدت 8 هفته و3بار در هفته انجام دادند. برای بررسی دادها از آزمون تحلیل واریانس در اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی مقایسه چند گانه(lsd) استفاده شد.میانگین تعادل با شارپند رومبرگ با چشم باز و بسته (زمان بر حسب ثانیه) در پیش آزمون به ترتیب 88/1±24/3 ،79/0± 45/2 به 41/3±82/7، 89/1±62/5 رسید که افزایش معنی دار و میانگین تست برخاستن و رفتن از 48/2±37/11به 47/1±15/7رسید که کاهش معنی داری نسبت به هشت هفته قبل تمرین نشان داد (05/0>p). با توجه به یافته های این تحقیق می توان چنین جمع بندی نمودکه به طور کلی تمرینات ثبات مرکزی می تواند تعادل ایستا و پویا را درسالمندان بهبود بخشد و می توان درکنار برنامه های تمرینی دیگر از آن استفاده کرد.